Iz 40, 9-17
Oto Pan Bóg
przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i
przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą
trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce
karmiące prowadzi łagodnie. Kto zmierzył wody morskie swą
garścią i piędzią wymierzył niebiosa? Kto zawarł ziemię w miarce? Kto zważył
góry na wadze i pagórki na szalach? Kto zdołał zbadać ducha
Pana? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania? Do kogo się On
zwracał po radę i światło, żeby Go pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył
wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności? Oto narody są jak kropla
wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Oto wyspy ważą tyle co ziarnko
prochu. I lasów Libanu nie starczy na paliwo ani jego zwierzyny
na całopalenie. Niczym są przed Nim wszystkie narody, znaczą dla
Niego tyle co nicość i pustka.
W modlitwie brewiarzowej odmawiany w czwartek 3-go tygodnia
