Będę śpiewał ku czci Pana,
który wspaniale swą potęgę okazał, gdy konia i jeźdźca jego
pogrążył w morzu.
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa! Jemu zawdzięczam moje
ocalenie.
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę, On Bogiem ojca mego, będę Go
wywyższał.
Rzucił w morze rydwany
faraona i jego wojsko.
Wyborowi jego wodzowie zginęli w Morzu Czerwonym.
Przepaści ich ogarnęły, jak głaz runęli w głębinę.
Uwielbiona jest potęga
prawicy Twej, Panie,
Prawica Twa, o Panie, starła nieprzyjaciół.
Prawica Twa, o Panie, starła nieprzyjaciół.
Pełen potęgi
zniszczyłeś przeciwników Twoich,
Twój gniew im okazałeś, a spalił ich jak słomę.
Twój gniew im okazałeś, a spalił ich jak słomę.
Pod tchnieniem Twoich nozdrzy spiętrzyły się wody,
żywioły płynne stanęły jak wały, w pośrodku morza zakrzepły przepaści.
żywioły płynne stanęły jak wały, w pośrodku morza zakrzepły przepaści.
Mówił nieprzyjaciel: Będę ścigał,
pochwycę,
zdobycz podzielę, nasycę mą duszę, miecza dobędę, ręka moja ich zetrze.
zdobycz podzielę, nasycę mą duszę, miecza dobędę, ręka moja ich zetrze.
Wionęło tchnienie Twoje i przykryło ich morze,
zatonęli jak ołów pośród wód gwałtownych.
zatonęli jak ołów pośród wód gwałtownych.
Któż jest pośród bogów równy Tobie, Panie,
w blasku świętości, któż Ci jest podobny,
straszliwy w czynach, cuda działający!
w blasku świętości, któż Ci jest podobny,
straszliwy w czynach, cuda działający!
Prawicę swą wyciągnąłeś
i pożarła ich ziemia.
Wiodłeś Twą łaską lud oswobodzony,
przeprowadziłeś go Twą mocą w święte Twe mieszkanie.
przeprowadziłeś go Twą mocą w święte Twe mieszkanie.
Wieść tę narody przyjęły ze drżeniem,
padł strach na mieszkańców filistyńskiej ziemi.
padł strach na mieszkańców filistyńskiej ziemi.
Przerazili się wtedy książęta Edomu, wodzów
Moabu ogarnęła bojaźń,
truchleją z trwogi wszyscy mieszkańcy Kanaanu.
truchleją z trwogi wszyscy mieszkańcy Kanaanu.
Strach i
przerażenie owładnęły nimi.
Wobec siły ramienia Twego stali się jak kamień,
aż przejdzie lud Twój, o Panie, aż przejdzie lud, któryś sobie nabył.
aż przejdzie lud Twój, o Panie, aż przejdzie lud, któryś sobie nabył.
Wprowadziłeś
ich i osadziłeś na górze twego dziedzictwa,
w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem,
w świątyni, którą założyły Twoje ręce, Panie.
w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem,
w świątyni, którą założyły Twoje ręce, Panie.
Pan jest królem na
zawsze, na wieki!
Wj 15, 1b-4. 8-13. 17-18 Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył
się sławą - w Brewiarzu w sobotę 1-go tygodnia
W Liturgii Wigilii Paschalnej - po czytaniu z Księgi Wyjścia
W Liturgii Wigilii Paschalnej - po czytaniu z Księgi Wyjścia
