Jr 31, 1. 3-4. 7. 10-14 W tamtych czasach - wyrocznia Pana - będę Bogiem
dla wszystkich pokoleń Izraela, one zaś będą moim narodem. Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem
cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość. Znowu
cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu! To bowiem mówi Pan:
Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów!
Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!
Słuchajcie,
narody, słowa Pańskiego, głoście na dalekich wyspach, mówiąc: Ten, co
rozproszył Izraela, zgromadzi go i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą
trzodą. Pan bowiem uwolni Jakuba, wybawi go z ręki silniejszego
od niego. Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana: zbożem, winem, oliwą, owcami i wołami.
Życie ich będzie podobne do zroszonego ogrodu i nigdy już sił im nie zbraknie. Wtedy
ogarnie dziewicę radość wśród tańca, i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, pocieszę ich i rozweselę po ich troskach. Kapłanom
dostarczę obficie tłuszczu, a naród mój nasyci się błogosławieństwem -
wyrocznia Pana.
W modlitwie brewiarzowej odmawiany w czwarte 1-go tygodnia
