Pwt 31, 14 - 30; 32, 1-12 Pan rzekł do Mojżesza: Oto zbliża się czas twojej
śmierci. … Pan rzekł do Mojżesza: Oto ty spoczniesz z przodkami
swymi, a lud ten powstanie, by uprawiać nierząd z bogami obcymi tego kraju, do
którego wejdziecie. Mnie opuści i złamie przymierze, które z wami zawarłem. … Zapiszcie
teraz sobie ten oto hymn. Naucz go Izraelitów, włóż im go w usta, aby pieśń ta
była dla Mnie świadkiem przeciwko synom Izraela. … Mojżesz
napisał tę pieśń w owym dniu. … Potem wygłosił Mojżesz do uszu całej
społeczności Izraela wszystkie słowa tej pieśni:
Uważajcie, niebiosa, na to, co powiem, słów moich ust
słuchaj, ziemio. Nauka moja niech spływa jak deszcz, niech słowo
me pada jak rosa, jak deszcz rzęsisty na zieleń, jak deszcz dobroczynny na
trawę. Gdyż głosić chcę imię Pana: uznajcie wielkość Boga
naszego; On Skała, dzieło Jego doskonałe, bo wszystkie drogi Jego
są słuszne; On Bogiem wiernym, a nie zwodniczym, On sprawiedliwy i prawy. Zgrzeszyły
przeciw Niemu Nie-Jego-Dzieci, lecz ich zwyrodnienie, pokolenie zwichnięte,
nieprawe. Więc tak odpłacać chcesz Panu, ludu głupi, niemądry?
Czy nie On twym ojcem, twym stwórcą? Wszak On cię uczynił, umocnił. Na
dawne dni sobie wspomnij. Rozważajcie lata poprzednich pokoleń. Zapytaj ojca,
by ci oznajmił, i twoich starców, niech ci powiedzą. Kiedy
Najwyższy rozgraniczał narody, rozdzielał synów człowieczych, wtedy ludom
granice wytyczał według liczby synów Izraela; bo Jego lud jest
własnością Pana, dziedzictwem Jego wydzielonym jest Jakub. Na
pustej ziemi go znalazł, na pustkowiu, wśród dzikiego wycia, opiekował się nim
i pouczał, strzegł jak źrenicy oka. Jak orzeł, co gniazdo swoje
ożywia, nad pisklętami swoimi krąży, rozwija swe skrzydła i bierze je, na sobie
samym je nosi - tak Pan sam go prowadził, nie było z nim boga
obcego.
W modlitwie brewiarzowej odmawiany w sobotę 2-go tygodnia
