Sens cierpienia wg Księgi Hioba

Gotowi jesteśmy postawić pytanie: Skoro Hiob nie cierpi za grzechy, to dlaczego cierpi? Teologiczne przesłanie księgi skupia uwagę na myśli, że niewinny człowiek bywa naznaczony cierpieniem, które ma sens w oczach Boga, jakkolwiek po ludzku biorąc jest niepojęte. Ten niewątpliwy sens cierpienia niewinnych podkreśla suwerenność Boga nad ludzkim światem. Przypomina, że nie wolno człowiekowi ustawicznie rozliczać Boga z Jego poczynań. Obecność cierpienia w świecie nie sprzeciwia się Bożej Dobroci i wszechmocy. Cierpienie niewinnego znalazło najpewniejszy i najbardziej przejmujący wyraz w cierpieniach, męce i śmierci Jezusa Chrystusa. Każdy, kto zadaje pytania o sens cierpienia niewinnych, powinien szukać odpowiedzi w zgłębianiu misterium Syna Bożego, który dla nas i dla naszego zbawienia stał się człowiekiem i został ukrzyżowany pod Poncjuszem Piłatem.
Księga Hioba uczy cierpliwości w obliczu cierpienia. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że cierpieniu towarzyszy milczenie Boga. Jest to najczęstszy zarzut stawiany Bogu. Bóg jednak ma swój plan i swój czas. Jeżeli dopuszcza cierpienie, to równocześnie daje łaskę, by je owocnie przeżyć. Zainterweniuje zawsze we właściwym momencie.
Cierpienie uczy pokory. Poprzez nie Bóg chce przypomnieć, że wszystko jest Jego absolutnym darem i łaską. Naszemu życiu towarzyszy czasami postawa pretensjonalności; uważamy, że wszystko nam się należy. Autonomia albo pycha nie pozwalają prosić. Tymczasem chwile cierpienia powalają na kolana nawet najbardziej niezależnych i pysznych.
Z drugiej strony są ludzie, którzy zwracają się do Boga dopiero wtedy, gdy dotyka ich cierpienie. Zwykle patrzymy na nich z politowaniem. Tymczasem Hiob pokazuje, że Bóg czeka, byśmy w chwili nieszczęścia zwracali się do Niego; byśmy prosili, wołali, a nawet walczyli z Nim; byśmy w pokorze uznali, że nie jesteśmy samowystarczalni. Cierpienie czyni pokornym i uświadamia wieloraką zależność od Boga.
Siostra K
____
Źródła:
  1. Jan Paweł II, List apostolski Salvifici doloris. O chrześcijańskim sensie cierpienia, Watykan   1984.
  2. Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja Christefideles laici. O powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II, Watykan 1988.
  3. Jan Paweł II, Orędzie na VIII Światowy Dzień Chorego w Roku Jubileuszowym 2000, Kontemplujemy przykład Jezusa Boskiego Samarytanina, Watykan 2000.
  4. Jan Paweł II, Encyklika, Redemptoris missio. O stałej aktualności posłania misyjnego,  Watykan 1978.
  5. Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.
  6. Waldemar Chrostowski, Bohaterowie wiary Starego Testamentu, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1992.
  7. Roland E. Murphy, Księga Hioba, Międzynarodowy Komentarz do Pisma Świętego, Verbinum 2007.
  8. Tadeusz Żychniewicz, Stare przymierze Kohelet, Hiob, Syracydes, Znak, Kraków 1978.
  9. Raniero Cantalamessa OFM, Nasze życie poddane Chrystusowi, Wydawnictwo M, Kraków 1995.
  10. Czesław Miłosz, Księga Hioba, Editions du dialogue, Paris 1981.
  11. Ks. Tadeusz Hergesel, Rozumieć Biblię- Stary Testament, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 1990.
  12. Ganfranco Ravasi, Hiob, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2004.